اندازه گیری آنزیم مبدل آنژیوتانسین i در سارکوئیدوزیس

سارکوئیدوزیک اختلال چند سیستمی با علت ناشناخته است که اغلب اوقات بالغین جوان را مبتلا می کند و مشخصه آن وجود گرانولوم های غیر کازئیفیه در تعداد زیادی از اعضای بدن است . تشخیص بر اساس علائم بالینی، رادیوگرافی اشعه x و یافته های پاتولوژیک صورت می گیرد. شواهد بافت شناسی یعنی وجود گرانولومهای غیر کازئیفیه با مطالعات قارچ شناسی، باکتری شناسی منفی بر روی بافت های بیوپسی شده، به تشخیص کمک می کند. فعالیت ace در سرم افراد مبتلا به سارکوئیدوز و در گروه های لنفاوی گرانولوماتوزی این بیماران افزایش می یابد. ارتباط بین فعالیت ace سرم و سارکوئید وز توسط lieberman گزارش شد. از بررسی نتایج چنین به نظر می رسد که تقریبا" در سرم 80 درصد افرادی که مبتلا به سارکوئیدوز فعال بودند فعالیت آنزیم افزایش یافته بود. میزان فعالیت ace در مراحل مختلف بیماری که بر مبنای رادیوگرافی ازریه مشخص شده اند بستگی به پیشرفت بیماری دارد. مثلا" در مرحله حاد بیماری (stage i) میزان فعالیت آنزیم از مرحله مزمن (sage iii) بیشتر است . چون در مرحله حاد بیماری فقط آدنوپاتی وجود دارد در حالیکه در مرحله سوم فیبروز بافتی دیده میشود. ضمنا" در مرحله ای از بیماری که علاوه بر آدنوپاتی، انفیلتراسیون پارانشیم هم دیده میشود (stage ii) افزایش فعالیت آنزیم بیش از دو مرحله دیگر است . در برخی از بیماران با وجود فقدان علائم ریوی ملاحظه می شد که فعالیت ace افزایش یافته است ، این ممکن است نشانگر بیماری خارج ریوی و یا ناشی از کم شدن آهسته فعالیت آنزیم در اینگونه بیماران باشد. در ضمن، آزمایشات تاثیر زمان خونگیری روی فعالیت آنزیم در یک فرد کنترل نرمال مورد بررسی قرار گرفت که بیشترین میزان فعالیت آنزیم در ساعت 6 صبح و زمانی که فرد ناشتا است مشاهده شد. در مقایسه دو روش 30 دقیقه ای و 60 دقیقه ای برای تعیین فعالیت آنزیم به برتری های روش 30 دقیقه ای پی بردیم. بررسی ها نشان میدهند که رابطه بین رقت سرم و فعالیت آنزیم در روش 30 دقیه ای خطی است ، در حالیکه در روش دوم این ارتباط غیر خطی است . در درمان سارکوئیدوزیس کورتیکواستروئیدها جزء داروهای رده اولند. بعد از درمان باکورتیکو استروئیدها فعالیت ace به سرعت پائین می آید. بررسی ها نشان میدهند که بین کاهش فعالیت آنزیم و دوز کورتیکو استروئید یک رابطه قوی وجود دارد، میزان فعالیت ace را در دو بیمار تحت درمان با پردنیزلون که تا شش هفته روزانه 30 میلی گرم و پس از آن روزانه 15 میلی گرم پردنیزلون دریافت می کردند بررسی کردیم نتایج نشان می دهد که در همان هفته اول فعالیت ace بشدت کاهش می یابد و در هفته های بعد این کاهش تدریجی می شود و بعد از کاهش دوز کورتیکواستروئید میزان فعالیت کمی بالا می رود و در محدودهء طبیعی قرار می گیرد.